با سلام خدمت حاج فردوسی
من یک جوونی هستم که از یه شهر محروم در یک خانواده درب و داغون براتون ایمیل می‌زنم. من خیلی دوست دارم برنامه منهاج فردوسیان رو انجام بدم اما گذشته بیهوده و کم فکری و اشتباهات گذشته‌ام دست از سرم بر نمی‌داره و هنوز در منجلاب حیرانی و شکست غوطه‌ورم!!! سنم از مرز سی و چهار سال رد شده اما کسی برای من خواستگاری نمیره. احساس می‌کنم نه در ملکوت به واسطه گناهانم کسی رو دارم و نه در روی زمین به واسطه موقعیت پایین اجتماعی و شغلی کسی رو دارم. من یه جوونی هستم که شیعه آقا امام زمانم (عج) اما در شب میلادش خیلی غصه دارم خیلی زیاد. من حسادت می‌کنم به جوونایی که هم دین دارن هم دنیا، هم خانواده خوب دارن هم زندگی آروم برای رسیدن به خدا و انجام برنامه‌های منهاج فردوسیان و از زندگی زناشویی حلال لذت می‌برند؛ اما من از فکر گناه عذاب می‌کشم. من در زندگیم هیچ کسی رو مقصر نمی‌دونم اما کسی هم ندارم و از دل آدمم کسی خبر نداره.
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
خدای تعالی در قرآن کریم، تصریح فرموده که انسان را در رنج آفریده است؛ می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَدٍ» [سوره‌ی بلد، آیه‌ی 4] پس باطن زندگی خود را با ظاهر زندگی دیگران مقایسه نکنید.
شاعری چنین سروده است:
یک تن «آسوده» در جهان دیدم * آن هم «آسوده»اش تخلّص بود
یعنی یک نفر دیدم که مردم می‌گفتند او «آسوده» است؛ ولی آن یک نفر هم نام شعری‌اش آسوده بود نه این که واقعاً آسوده باشد. پس مطمئن باشید آن کسی که الان به بعضی چیزهایش غبطه می‌خورید و حسرت داشتنش را دارید، او هم به بعضی چیزهای شما غبطه می‌خورد و حسرت داشتنش را می‌خورد.
نکته‌ی بعدی این است، شما که خود را شیعه‌ی امام زمان (ارواحنا فداه) می‌دانید، چرا از آن جناب نمی‌خواهید که کارتان را درست کنند و همسری مناسب برایتان فراهم کنند؟ چرا به ساحت مقدسشان عرض نمی‌کنید:
ای که یک گوشه‌ی چشمت، غم عالم ببرد * حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
امید از این و آن بردارید و خالصانه به مولای مهربان پناهنده شوید، قطعاً جواب می‌دهند. پس هر روز، با حال توجه و دل شکسته و اشک روان، زیارت آل یاسین بخوانید و با زبان و لهجه‌ی محلی خودتان با آن حضرت، گفتگو کنید. یقین داشته باشید که صدای شما و خواسته‌ی شما به آن حضرت می‌رسد.
موفق باشید
حاج فردوسی